این پارک به عنوان زیستگاه پرندگان و گل های بهاری که در ماه های آگوست تا سپتامبر نمایان می شوند، به ویژه در بخش منطقه حفاظت شده گل پستبرگ[۴] پارک شناخته شده است. انجمن جهانی پرندگان این پارک را همراه با جزایری در خلیج سالدانها[۵] به عنوان زیستگاه مهم پرندگان شناسایی کرده است.
تاریخچه حفاظت
تالاب لانگبان در سال ۱۹۷۳ به عنوان یک منطقه حفاظت شده دریایی اعلام شد. نگرانی در مورد وضعیت تالاب و خلیج سالدانها مجاور آن منجر به پیشنهادی در سال ۱۹۷۶ شد که بر اساس آن، تالاب لانگبان، شبه جزیره، جزایر فراساحلی و زمین های اطراف آن فوراً به عنوان ذخیره گاه طبیعی معرفی شوند. پارک ملی لانگبان در سال ۱۹۸۵ پس از یک فرایند طولانی ثبت شد و در سال ۱۹۸۷ با گنجاندن زمین هایی که توسط وزارت جنگلداری و مزارع مجاور اداره می شد، توسعه یافت. در همان سال، ۱۸۰۰ هکتار (۴۴۰۰ هکتار) زمین در اطراف پستبرگ به عنوان "پارک ملی قراردادی" اضافه شد. گسترش این پارک از آن زمان ادامه داشته است. نام آن در سال ۱۹۸۷ به پارک ملی ساحل غربی تغییر یافت.
جانداران
حیات وحش در این پارک شامل بز کوهی بزرگی مانند گاو کوهی، گاو گوزن قرمز، کَل ابلق، کودو، تیزشاخ کالاهاری، آهو سنگی، گورخر کوهستانی، غزالک و شترمرغ در بخش پستبرگ است. سایر حیوانات کوچکتر شامل روباه گوش خفاشی، سیاه گوش و خدنگ خاکستری کیپ هستند. بسیاری از مهاجران منطقه دیرینه قطبی در طول تابستان به ویژه در ماه سپتامبر که گونه ها از نیمکره شمالی وارد می شوند، و در ماه مارس زمانی که به تعداد زیادی جمع می شوند تا قبل از مهاجرت، غذا بخورند، برای گذراندن ییلاق به تالاب می آیند. با بالا رفتن سطح آب با جزر، پرندگان به سمت کمینگاه ها رانده می شوند و در نهایت باید پرواز کنند تا زمانی که جزر یک بار دیگر فروکش کند. تلیله حنایی، تلیله سفید، تلیله کوچک، آبچلیک شکیل، مرغ مرداب، آبچلیک نوک سربالا و تلیله بلوطی، مرغ ریگ سرخ، سلیم طوقی بزرگ و خاکستری، آبچلیک پا سبز معمولی، گیلانشاه ابروسفید، گیلانشاه بزرگ و گیلانشاه حنایی از پرجمعیت ترین گونه‌ها هستند. حواصیل کوچک و عروس مرغابی آفریقای جنوبی از پرندگان بومی این منطقه هستند و اغلب می توان آنها را با پادرازها دید، در حالی که فلامینگوهای بزرگتر و پلیکان سفید بزرگ در آبهای عمیق تر دیده می شوند. کمینگاه دورافتاده ای در غرب مرکز آموزشی گیلبک[۶] مشرف به حوضچه نمکی است که در آن می توان سلیم نواردار بلوطی نادر را مشاهده کرد. اهمیت تالاب برای پرندگان مهاجر به اندازه ای است که این تالاب تابع کنوانسیون رامسر برای حفاظت و استفاده پایدار از تالاب ها می باشد.
زمینی که فینبوهای اطراف تالاب را احاطه کرده اند، مأمن هوبره سیاه جنوبی، دراج های کبکی کیپ و دراج بال خاکستری، چرخ ریسک، چک مورچه خوار جنوبی، قناری گلو سفید و زرد، چکاوک کارو، سسک شاه بلوط، پرنده رسا و زردپره های کیپ است که همگی به راحتی دیده می شوند. سنقُر مردابی آفریقایی و سنقُر سیاه با تقسیم زمین شکار می کنند. جزایر ساحلی در دهانه تالاب زیستگاه های مهمی برای پرورش کاکایی کیپ و هارتلاب، سفیدغاز دماغه و پنگوئن آفریقایی و همچنین باکلان ها و درناها هستند.
گیاهان
با وجودی که هزاران پرنده مهاجر بخش مهمی از منطقه حفاظت شده هستند، گل ها نیز از جاذبه اصلی این منطقه هستند. این پارک از انواع مختلفی از زیستگاه ها و همچنین تالاب ها و تالاب های لانگبان تشکیل شده است که باعث تنوع گیاهان و جانوران در اطراف آن شده است. در ماه های آگوست و سپتامبر، گل های بهاری در پارک ملی ساحل غربی تکثیر می شوند. در طول فصل بهار، مزارع بزرگی از گل های مروارید بارانی سفید (Dimorphotheca pluvialis)، گوسفلوم (Arctotis hirsuta)، ماگریت (Ursinia anthemoides)، بابونه لیوینگستون (Dorotheanthus bellidiformis) و ترشک وحشی (oxalis pes-caprae) و سایر گونه های گیاهان دیده می شود.
پستبرگ[۷]
منطقه پستبرگ که در آن زمین هایی پوشیده از گل های بهاری دیده می شود، فقط در ماه های آگوست و سپتامبر باز است. رایج ترین گونه های گل عبارت هستند از: Suurvy (Carpobrotus edulis)، Elandsvy (Carpobrotus acinaciformis)، Gousblom (Arctotis hirsuta)، Bokbaai vygie (Dorotheanthus bellidiformis)، گل مروارید بارانی سفید (Dimorphotheca pluvialis)، Sporria (Helonophiet) و Soetuintjie (Moraea fugax).
منبع:
نظر شما